Als supervisor geef ik leiding aan een supervisietraject. Het is niet mijn taak om oplossingen aan te dragen, maar ik probeer het door de supervisant ingebrachte probleem zo te verhelderen dat de supervisant zelf mogelijkheden ziet om de situatie te hanteren of te veranderen. Alles wat uiteindelijk door mij gedaan wordt heeft één doel: het leerproces van de supervisant. Daarom is binnen supervisie het formuleren van leerdoelen een belangrijk onderdeel van èlk leerproces. Leerdoelen en werkervaringen dienen voortdurend in het proces van leren op elkaar betrokken te worden.    

Zonder die werkpraktijk is supervisieleren niet mogelijk, want in het dagelijks werk moet de supervisant de ervaringen opdoen waarvan hij of zij kan leren. Dit brengt met zich mee dat supervisie een didactische methode is waarin een directe koppeling van de supervisiesituatie aan de werksituatie van de supervisant een structureel gegeven is. Deze koppeling is er omdat de supervisant in beide situaties participeert. De meest voorkomende supervisievorm die ik gebruik, is het gesprek. De leerstijl van de supervisant geeft in mijn praktijk altijd de doorslag als het gaat om de keuze van een bepaalde werkvorm.  

Voor het verloop van het traject volg ik de richtlijnen van de Landelijke Vereniging voor Supervisie en Coaching: Tien bijeenkomsten van een uur met tussenpozen van twee à drie weken. In triades of groepssupervisie duren de sessies 2 tot 2,5 uur. Ook deze sessies vinden plaats één keer per veertien dagen. In de eerste ontmoeting staat het kennismaken centraal. We maken afspraken en deze worden in een contract verwerkt en in de 2e sessie ondertekend. Aan het einde van de derde sessie is er de klikevaluatie. Dan ligt de vraag op tafel: Zetten we het traject voort of ronden we het voortijdig af? Wanneer de uitkomst positief is, gaan we de gesprekken voortzetten tot 10 sessies. Indien gewenst kunnen we verdergaan tot 12 gesprekken. Tijdens de 5e en de laatste sessie staan respectievelijk de middenevaluatie en de eindevaluatie centraal.